25η Μαρτίου 2010

Πανηγυρικός 25ης Μαρτίου 2010

Κα Θεοδωροπούλου Παρασκευή

καθηγήτρια φιλόλογος γυμνάσιο Αντιρρίου.

Σεβαστοί πατέρες, κύριε δήμαρχε, κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι των σωμάτων ασφαλείας, αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητοί μαθητές, κυρίες και κύριοι

Η 25η Μαρτίου είναι για τον Ελληνισμό μια επέτειος με διπλή σημασία. Είναι ημέρα κατά την οποία γιορτάζεται η ευχάριστη είδηση που δέχτηκε η Θεοτόκος από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ ότι θα φέρει στον κόσμο το Θεάνθρωπο. Είναι η μέρα που γεννιέται η ελπίδα για όλο το ανθρώπινο γένος.
Αλλά για τον Ελληνισμό η 25η Μαρτίου του 1821 είναι η ημέρα που γιορτάζεται η επέτειος της εθνικής επανάστασης ενάντια στους Τούρκους, η αναγέννηση του Ελληνικού Έθνους, η αρχή της δημιουργίας του νέου Ελληνικού κράτους.
Επί 4 σχεδόν αιώνες, μετά την άλωση της Κων/πολης το 1453 και την κατάλυση της Βυζ. Αυτοκρ., Ο Ελληνισμός ζει υποταγμένος στον τουρκικό ζυγό και υφίσταται τη μοίρα που συνήθως εχει ο κάθε λαός που υποτάσσεται στον ισχυρότερο: διωγμούς, ταπεινώσεις, καταπίεση. Ωστόσο το αδούλωτο ελληνικό φρόνημα εκφράζεται είτε μέσω των κλεφτών και των αρματολών είτε μέσω των αποτυχημένων επαναστατικών κινημάτων του 18ου αι. και μετά την πνευματική αφύπνιση, στην οποία συνέβαλαν κορυφαίοι Έλληνες διανοητές όπως ο Αδ.Κοραής, ο Ρ.Φεραίος και άλλοι, αλλά και αρκετά μέλη της Εκκλησίας, και μετά τη σημαντική προετοιμασία που έκανε η Φιλική Εταιρεία, έφτασε η στιγμή του ξεσηκωμού του Έθνους. Το Μάρτιο του 1821 ξεκινούν στην Πελοπόννησο οι πρώτες επαναστατικές κινήσεις , για να οριστεί, αρκετά χρόνια αργότερα, η 25η Μαρτίου ως η επίσημη επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης.
Οι ξεσηκωμένοι Έλληνες, με τα ελάχιστα μέσα που διέθεταν και με τις ξένες κυβερνήσεις αντίθετες στα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα, δίδαξαν στο σύγχρονο κόσμο τι σημαίνει να πολεμάς και να πεθαίνεις για την ελευθερία σου. Ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Ανδρούτσος, ο Μακρυγιάννης, ο Κανάρης, η Μπουμπουλίνα και άλλοι οδηγούν τους Έλληνες στον πόλεμο αυτό. Τα Δερβενάκια, η Γραβιά, η Αλαμάνα , η Χίος, το Μεσολόγγι, τόποι νίκης ή ήττας, τόποι θυσίας, γράφονται με χρυσά γράμματα στη Βίβλο της Ελληνικής ιστορίας, για να δείξουν ότι, όταν ο άνθρωπος θέλει, μπορεί να πετύχει αυτό που οι άλλοι θεωρούν αδύνατο, για να δείξουν ότι η επανάσταση απέναντι στον ισχυρότερο δεν είναι πάντα χαμένη υπόθεση.
Στη σημερινή εποχή δεν υπάρχουν απειλές και κίνδυνοι κατά της εδαφικής μας ακεραιότητας και εθνικής μας ελευθερίας και, αν υπάρξουν, μπορούν να λυθούν με άλλους τρόπους και όχι με πόλεμο. Δεν υπάρχουν ξένοι κατακτητές εναντίον των οποίων πρέπει ο ελληνικός λαός να σηκώσει τα όπλα. Υπάρχουν όμως άλλα προβλήματα, αθέατα για τους πολλούς και άρα πιο επικίνδυνα. Η αδιαφορία, από τους ίδιους τους Έλληνες, για την Ελληνική γλώσσα και ιστορία, η διαφθορά στον πολιτικό χώρο που συχνά εμείς οι ίδιοι συντηρούμε, ο ωχαδερφισμός και η αδιαφορία για ό,τι δε μας θίγει άμεσα, άρα, κατά τη γνώμη μας ,δε μας αφορά, ο ατομικισμός, η προσκόλληση στα υλικά αγαθά, η υποβάθμιση της πνευματικής καλλιέργειας είναι μόνο μερικά από τα προβλήματα ενάντια στα οποία καλούμαστε σήμερα να κάνουμε την επανάσταση μας ατομικά αλλά και ως έθνος. Και αυτό φυσικά είναι θέμα παιδείας. Μόνο τότε οι ήρωες του 1821 μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι και να είναι βέβαιοι ότι η θυσία τους για ένα καλύτερο μέλλον για τον ελληνικό λαό, δεν πήγε χαμένη.

Σας Ευχαριστώ.

Στιγμιότυπα απο την παρέλαση...